فلزیاب‌های تصویری در اصل مثل فلزیاب‌های دیگر کار می‌کنند، اما تفاوت اصلی آن‌ها در نحوه ارائه نتایج است. به زبان ساده، این فلزیاب‌ها از میدان مغناطیسی استفاده می‌کنند که از یک (کویل ارسالی) ارسال می‌شود. وقتی این میدان مغناطیسی با یک فلز برخورد می‌کند، فلز در میدان مغناطیسی تغییر ایجاد می‌کند که توسط یک (کویل دریافتی) دریافت می‌شود.

فلزیاب‌های تصویری از تکنولوژی و الگوریتم‌های پیشرفته‌تری استفاده می‌کنند تا این (سیگنال‌های بازگشتی) را تجزیه و تحلیل کنند. آن‌ها می‌توانند اطلاعات مفیدی را استخراج کنند که فلزیاب‌های ساده‌تر نمی‌توانند. مانند اندازه و شکل احتمالی فلز و موقعیت دقیق آن در زیر زمین.

سپس این اطلاعات را در یک (تصویر) یا نمودار تبدیل می‌کنند که به شما نشان می‌دهد که چه چیزی زیر سطح وجود دارد. برخی از مدل‌های پیشرفته حتی می‌توانند این تصاویر را به صورت ۳D ارائه دهند، که تصویر واقعی‌تری از شکل و اندازه اجسام زیر زمین را می‌دهد.

فلزیاب‌های تصویری، مانند فلزیاب‌های سنتی، محدودیت‌های خود را در میزان عمق زنی دارند و این محدودیت، بستگی به چند عامل دارد:

1. سایز و شکل اجسام: یک فلزیاب تصویری به طور کلی می‌تواند اشیای فلزی بزرگتر را در عمق بیشتری شناسایی کند تا نسبت به یک شی فلزی کوچکتر.

2. نوع و خلوص فلز: برخی فلزات، مانند طلا و نقره، سیگنال‌های قوی‌تری ارسال می‌کنند و به آسانی شناسایی می‌شوند. در حالی که دیگر فلزات، مانند آهن و نیکل، ممکن است در عمق کمتری شناسایی شوند.

3. دستگاه فلزیاب تصویری: کیفیت و فناوری دستگاه نیز عامل مهمی است. برخی فلزیاب‌های بسیار پیشرفته و گران قیمت ممکن است بتوانند تا عمق ۱۰ متر یا بیشتر کاوش کنند.

در کل توانایی اکثر فلزیاب‌های تصویری برای شناسایی فلزات در زمین، در محدوده یک تا دو متر است. اما برخی از مدل‌های بسیار پیشرفته قادر به شناسایی فلزات در عمقی تا ۱۰-۱۵ متر یا بیشتر هستند.

هنگام خرید فلزیاب تصویری، باید چند موضوع را در نظر بگیرید:

1. بودجه: فلزیاب‌های تصویری در محدوده قیمتی وسیعی در دسترس هستند. تصمیم نهایی شما می‌تواند تا حد زیادی بستگی به میزانی می‌خواهید هزینه کنید، داشته باشد.

2. تکنولوژی کاوش: فلزیاب‌های تصویری ممکن است از تکنولوژی‌های مختلفی برای کاوش استفاده کنند، هر کدام با مزایا و معایب خود. به عنوان مثال، فلزیاب‌های VLF (Frequency Low Frequency) عموما برای کاربردهای کلی مناسب هستند، در حالی که فلزیاب‌های PI (Pulse Induction) بهتر برای کاوش در خاک‌های معدنی یا در زیر آب کار می‌کنند.

3. تفکیک: برخی فلزیاب‌های تصویری می‌توانند بین انواع مختلف فلزات تشخیص دهند، که اگر شما در جستجوی یک نوع خاص فلز هستید می‌تواند بسیار مفید باشد.

4. عمق: اگر می‌خواهید در عمق بیشتری کاوش کنید، باید فلزیابی با توانایی‌های کاوش عمیق‌تر را انتخاب کنید.

5. امکانات اضافی: برخی فلزیاب‌ها ویژگی‌های اضافی دارند مانند مکان یابی هدف، کنترل بی‌سیم، و نرم‌افزار تفسیر داده‌ها.

6. سازنده و گارانتی: فلزیابی را از یک سازنده قابل اعتماد خرید کنید و مطمئن شوید که گارانتی مناسبی دارد.

7. راحتی و سهولت استفاده: ممکن است فلزیابی تصویری پیچیده تر از فلزیاب‌های متداول باشد. بنابراین، یک مدل را انتخاب کنید که بتوانید به راحتی با آن کار کنید.